آموزش و پیشگیری از اچ آی وی در مدارس
دختر جوانی بعد از داشتن یک رابطه جنسی محافظتنشده و استفاده از یک کیت تشخیص اچآیوی، سراسیمه به انجمن احیا مراجعه میکند و با فشار روحی فراوان و گریان، به مددکاران از داشتن یک رابطه جنسی محافظتنشده و نتیجه مثبت تست اچآیوی خبر میدهد.
مددکار همراه با مشاوره و ارائه خدمات روانشناسی، از دختر جوان تست دیگری میگیرند که نتیجه تست منفی میشود. این دختر از طریق جستوجو در سایتها، کیت بدون استاندارد آزمایش اچآیوی را به مبلغ دومیلیونو ۵۰۰ هزار تومان تهیه کرده و بعد از دریافت نتیجه تست در مدتزمان اشتباه، با افکار خودکشی و حمله عصبی، به انجمن احیا که نشانی آن را در فضای مجازی پیدا میکند، سر میزند.
نبود اطلاعات کافی و لازم، سلامتی بسیاری از جوانان و نوجوانان را در بحرانیترین سن زندگیشان به خطر انداخته و میاندازد. حالا تقویم، روز جهانی ایدز را نشان میدهد. اول دسامبر که میرسد، باید به همه مردم اصولی را یادآور شد. از ضرورت سلامت جنسی و مراقبتهای پیشگیرانه صحبت و اطلاعرسانی کرد. آموزش داد و تابوشکنی کرد. نهفقط در این روز جهانی بلکه تمام روزها باید برای آموزش و پیشگیریهای لازم، برنامه داشت و آنها را اجرا کرد.
مخاطب و هدف اصلی، نوجوانان و جوانانی هستند که آموزش صحیحی ندیدهاند.و خطر زیادی آنها را نشانه گرفته است. زهرا حاجیزاده، فعال اجتماعی و مدیرعامل انجمن احیای ارزشها، بارها با در دست گرفتن پلاکاردی با این عنوان «من با ویروس اچآیوی زندگی میکنم، چه کمکی میتوانید به من بکنید»، در برخی از میدانهای اصلی تهران روی زمین نشسته است تا عکسالعمل و واکنش رهگذران به یک بیمار اچآیوی مثبت را از نزدیک بشنود و تجربه کند. «معلوم هست چه کارهای؟ خدا به خیر کنه، نزدیکش نشیم، اینو نگاه کن، کاراشو کرده اومده اینجا کمک جمع کنه».
این جملات در کنار نگاههای خیره، خشمگین و کشدار، تنها بخش کوچکی از کنایههای مردان و زنان رهگذر در مواجهه با او بهعنوان یک فرد مبتلا به اچآیوی است. زهرا حاجیزاده، مدیرعامل انجمن احیا، از نبود اطلاعرسانی کامل و مفید برای رعایت و توجه به سلامت جنسی انتقاد دارد و به خبرنگار «شرق» میگوید: «میزان اطلاعرسانی و آموزش در سطح مدارس و دانشگاهها بسیار کم است؛ یعنی به جرئت میتوان گفت سیستم ما هیچ اهمیتی به اطلاعرسانی نمیدهد. وقتی میبینیم با یک آموزش و فرهنگسازی بسیار ساده میتوان برای بستن کمربند ایمنی از طریق رسانههای جمعی برای تبلیغات گسترده اقدام کرد، یا در نهایت قوانین سرسختانهای مثل جریمه نقدی در نظر گرفت و با این قوانین است که هر فرد به محض سوارشدن به خودرو، کمربند ایمنیاش را میبندد، پس چرا در مورد سلامت جنسی هیچ کاری نمیشود؟ کمترین کار آموزش در سطح مدارس است. زمانی که هر شخص قدرت تشخیص دارد یا وارد بلوغ جنسی میشود، باید متناسب با سن آموزش ببیند و بتواند از خودش مراقبت کند. مسئولان و تصمیمگیرندگان به خوبی میدانند که جامعه به چه سمت و سویی گرایش دارد. میدانند، که سن آسیبهای اجتماعی بسیار پایین آمده است، پس چرا وقتی شعار جهانی بر لزوم توجه به بهداشت محیطی و آموزش استوار است، اقدامی قبل از وقوع فاجعه و بحران نمیشود؟حتما باید آمار میزان ابتلا به بیماریهای جنسی افزایش یافته و هزینه جدی به سیستم درمانی وارد کند؛ تا کارهای آموزشی و پیشگیرانه اعمال شود؟».
آسیبهای اجتماعی ایران روی پوست جامعه
«وقتی انجمن احیا با دانشگاه یا مدارس برای برگزاری کلاسهای آموزشی در حوزه پیشگیری از اچآیوی مذاکره و مکاتبه میکند. بعد از تابوشکنی و حضور یک فرد ریشسفید یا واسط، آن هم بعد از پافشاری تیم ما، تنها از میان ۲۰ مرکز، یک یا دو مرکز از این اقدامات برای آموزش استقبال کرده و مابقی به خاطر تابو بودن صحبت در مورد مسائل جنسی، احساس خطر کردند
و ضرورتی برای ارائه نکات پیشگیرانه به جوانان قائل نیستند.
آموزشها هم نه تحت عنوان «آموزش رویکرد نوین اچآیوی» بلکه با عنوان «آموزش بهداشت، بهداشت محیطی، بهداشت جنسی و انواع بیماریها» ارائه میشود. این نکات را مدیرعامل انجمن احیای ارزشها عنوان کرده و با اشاره به خط «احیا» میافزاید:
«در احیا، مشاوره رایگان تلفنی داریم که بیشترین میزان تماس با آن جوانان و نوجوانانی هستند. که از سن بسیار کم، اولین رابطه جنسی را تجربه کردند. آنها هراسان و نگران هستند و اطلاعات صحیح و دقیقی از راههای پیشگیرانه، رابطه ایمن و محافظتشده ندارند. تنها منبع در دسترس آنها، اطلاعات دستوپاشکسته و اشتباهی است که به آنها اعتماد میکنند.
این تماسها به ما نشان میدهد؛ که باید نوجوانان را از اولین مرحله و پایهترین اطلاعات،
آگاه کرد تا بتوانند اول از هر کاری، قدرت نهگفتن را بیاموزند و مهمتر از همه از خودشان در مقابل انواعی از آسیبها حفظ کنند. بعد هم بدانند که در صورت وجود هر اتفاق میتوانند به مراکز معتبر و امنی مراجعه کنند. ما نمیتوانیم به جوانان خرده بگیریم؛ چون اطلاعات درستی ندارند. اما مسئولان بهخوبی میدانند که روند یا سمت و سوی مشکلات و آسیبهای اجتماعی در ایران چگونه است. جنس
آسیبهای فعلی بهخوبی و روی پوست جامعه قابل مشاهده است».
آموزش و پیشگیری از اچ آی وی در مدارس